Czym jest świętość? Wielu z nas kojarzy się ze wzniosłym i szlachetnym, nieskazitelnym życiem według Bożych nakazów. Tak rozumiana świętość jest poza zasięgiem – mogłaby zdarzać się tylko osobom idealnym, których przecież nie ma.

Tymczasem świętość to pełnia zaangażowania i miłości we wszystkich codziennych sprawach, przed jakimi stawia nas Bóg. Często jest to wierność Bogu wśród szarej codzienności, zwyczajnych spraw, ogromu cierpienia i trudu. Taką heroiczną postawę codziennej świętości pokazywał błogosławiony Stefan Wincenty Frelichowski – patron ruchu harcerskiego w Polsce, którego na ołtarze wyniósł w Toruniu Jan Paweł II.

Heroizm i niezłomność druha Wicka objawiły się mocniej na tle grozy czasów II wojny światowej. Wspominał o tym ksiądz biskup Wiesław Śmigiel podczas Mszy w Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie, która odbyła się 21 czerwca bieżącego roku. Była to uroczystość szczególna, ponieważ w bazylice zagościły na stałe relikwie Błogosławionego, które przyniosła do kościoła jego rodzina.

Celebrujący Mszę biskup Śmigiel podkreślił, że Stefan Wincenty Frelichowski dał nam wyjątkowy przykład tego, jak realizować w życiu Boże powołanie do słuchania. Podkreślił, że jest to umiejętność, której każdy z nas powinien się od Błogosławionego uczyć. Mówił z przekonaniem o tym, że druh Wicek najpierw słuchał swojej rodziny – wzrastał w postawie posłuszeństwa, wynosząc z domu i drużyny harcerskiej postawę prawdziwego patriotyzmu. Później wsłuchiwał się w głos Boga, który wezwał go do służby kapłańskiej. Frelichowski za tą Bożą propozycją poszedł i dokładał wszelkich starań, by być dobrym księdzem, którego nadrzędną rolą jest prowadzenie ludzi do zbawienia. Tej służbie pozostał wierny do samego końca. I ostatnia przestrzeń szczególnego słuchania – słuchanie drugiego człowieka. Robienie tego z uwagą i ofiarną miłością. Wsłuchanie się w ludzką biedę, niesienie cierpienia bliźniego. To współuczestniczenie w trudach drugiej osoby najpełniej wyraziło się w kapłańskiej i ludzkiej służbie wśród współwięźniów w obozie koncentracyjnym w Dachau. Podtrzymywał na duchu, rozmawiał, spowiadał, organizował potajemne Msze. Stefan Wincenty Frelichowski wspierał i (mimo zakazów) odwiedzał chorych na tyfus podczas epidemii. W końcu zaraził się i zmarł.

Ksiądz biskup podkreślił, że druh Wicek pozostawia nam dziś bardzo ważne zadanie świętości w codzienności. Wyraził również nadzieję, iż jego niezwykła postawa i obecność relikwii w Rokitnie przyczyni się do rozkwitu idei harcerskich na lubuskiej ziemi.

Przyłączam się do tego oczekiwania i wierzę, że nasze harcerskie czuwanie, o którym przypominamy sobie w naszym środowisku przy każdym powitaniu, będzie miało także wymiar oczekującego słuchania tego, co mówi do nas Bóg i drugi człowiek. Bo przecież właśnie na tym polega harcerska służba.

Podczas Mszy ksiądz biskup przekazał środowiskom harcerskim ziemi lubuskiej obraz Stefana Wincentego Frelichowskiego. Mam nadzieję, że przyglądając się mu także podczas wizyt w Rokitnie, będziemy pamiętać o zadaniach, jakie druh Wicek nam zostawił.

dh Renata Grzelczyk

Galeria zdjęć nr 1

Galeria zdjęć nr 2